Aslına ihanet eden suretler, dış gerçeklik içinde gerçekliğinden koparılmış figürler, zamanı dışlayan ve hep düş dünyasına gönderen, fotografik gerçekliği reddeden kompizisyonlar, şiirin büyüsünü resme taşıyan renk ve ışık oyunları... Avni Lifij´in, bir otoportreyle başlayan ve yine bir otoportreyle son bulan kısa ve zengin sanat yaşamında, simgeci, dışavurumcu, zaman zaman da akademik ve izlenimci anlayışları benimsemiş olsa da, kendine özgü biçemini, iç tutarlılığını baştan sona korumuş olduğunun işaretleri...