"Güneşten ağır ağır gölgeye geçilir gibi, pek de anlamadan akmaş olur gibi, ışıklı, neşeli bir yüzden kederlere geçti Aziz Bey. Kederli bir mazisi oldu. Burnu havada, başı dikti hep. Başka türlü yaşamayı beceremediyse de, o gece, Haliç´in kirli sularına bakarken anladı ki, aslında hep öyle sanmış."
Günümüz insanı, sadece ve sadece insan olmaklığımız sebebiyle ait olduğumuz trajediden, hayatın anlamından, insan olma hallerinden, "gerçek"ten koşar adım uzaklaşıp yiterken, Ayfer Tunç bir uzun beş kısa öyküsüyle, İnsan´ın öyküsüne kaldığı yerden devam ediyor.