"Garnier çok komik yazıyor, ama kapkaranlık bir mizahla."
—John Banville
"Küçük etobur dakikalar sessizliği kemiriyordu."
Yaşlılara yönelik lüks bir emeklilik köyü olarak tasarlanan Les
Conviviales, sakin ve huzurlu ortamı, güvenli yaşam alanları ve
sosyalleşme imkânlarıyla tam Odette'in aradığı gibi bir yerdir. Tüm
arkadaşları ya başka yerlere taşınan ya da hayatını kaybeden
Odette-Martial çifti böylece Paris'teki banliyö yaşamlarını geride
bırakarak Güney Fransa'nın bu güneşli köşesinde yeni bir hayata
başlarlar.
Fakat en başından beri bu karara dair şüpheleri olan Martial haklı
çıkar. Köye ikisinden başka taşınan olmamıştır henüz, hava sıcak
ama sürekli yağmurlu, ortam çok sıkıcıdır. Nihayet yeni
komşularının gelmesiyle hayal ettikleri gibi sosyal bir hayata tam
başlayacakken, bu sefer köyün yakınlarında bir yere Çingenelerin
kamp yapmaya geldiği haberi, tesisteki beş kişilik emekliler
topluluğunun arasındaki kırılgan ahengi –üstelik biraz da
anlamsızca– bozuverir.
Cennet gibi bir yerde inzivaya çekilme hayalleri kuran yaşlı
emekliler, böylece geç kalınmış hesaplaşmalara ve genç ya da yaşlı
her insanın malul olduğu akıldışılıklara kapılarak kendilerini tuhaf bir
gidişatın içinde bulurlar.
Georges Simenon'a en yakın "noir" yazarlarından biri olarak
gösterilen Garnier, psikolojik çözümlemeleri, tekinsiz atmosferler
yaratmaktaki mahareti ve kara mizahıyla çok yalın ama bir o kadar
derinlikli bir hikâye kurmayı başarıyor.