Biz gecenin çocukları, şafak tepelerin üstünde doğarken ölmeliyiz. Küllerimizden çok daha yüce bir sevgi doğmalı. Ve sevgimiz güneşte kahkahalar atmalı, hiç ölmemeli. Cibran’nın sesi bizi saplandığımız karanlıktan çıkaran bir ışık gibi kaplar içimizi. Kısacık bir meselle kapalı olan algı kapılarımız açılır ve daha önce kör kaldığımız hakikat önümüzde parlamaya başlar. Haberci’yi okurken onun ışık ve sevgi dolu sesiyle aydınlanacaksınız.