Şiiri "fırtına", şairi "fırtına estiren" olarak tanımlıyor Gültekin Emre; bu algının ürünü tanıtım-değerlendirme yazılarında, Melih Cevdet Anday´dan İlhan Berk´e, Ahmet Oktay´dan Gülten Akın´a, Enis Batur´dan Hulki Aktunç´a, Cevat Çapan´dan Refik Durbaş´a çok parçalı bir "Türk Şiiri Panoraması"na varıyor; her bir şairi "kardeşçe" adlandırıp selamlayarak: Ahmet Oktay, "şiiri-mizin genç çınarı"; Gülten Akın, "şiirimizin sevdalı rüzgârı"; Cevat Çapan, "şiirimizin Fenikeli martısı"; Hulki Aktunç, "şiirimizin yangın kavmi"; Erdal Alova "şiirimizin bitme-yen kenti"; Gülseli İnal, "şiirimizin rüzgârla evli gelini"; Şükrü Erbaş, "şiirimizin aynası kırık çocuğu"...