Anlatıcı Max, kitabının tanıtımı için gittiği New York'ta, yayınevinde
çalışan, kendisinden yaşça epey genç Lynn ile tanışır. İkisi de
birbirinden etkilenir ve hafta sonunu birlikte Long Island'ın ucundaki
Montauk'ta geçirirler. Bu kısa birliktelik, anlatıcı Max'ın yaşamı
boyunca kadınlarla ilişkisini irdelemesine yol açar.
Yazar, Mayıs 1974'te yaşadığı bu romantik ilişkiyi özyaşamöyküsel
çerçevede aktarırken, kendisini üçüncü kişi olarak konumlar, belirli
bir kronolojiye bağlı kalmaksızın pek çok küçük parçaya böldüğü
anlatıyı, anılarla, günlüğünden notlarla, kendine dönük eleştirilerle,
ilk karısı, çocukları, sevgilileri ve özellikle Ingeborg Bachmann'a olan
tutkulu aşkıyla mozaik gibi işler.
Montauk, Max Frisch'in en kişisel kitabı. Yaşanmışlıkla ve
okurla kuşku mesafesini koruyabilen, mahrem ve çok özel bir
hesaplaşma.
Frisch daha önce hiç bu kadar kısa, bu kadar kıt sözcükle, ama aynı
zamanda bu kadar açık ve özlü, bu kadar canlı ve coşturucu
yazmamıştır. MONTAUK şiirsel bir bilançodur; kaygının yazarının
elinden çıkmış aşka dair bir kitaptır. -Marcel Reich-Ranicki
Sıradışı biçimi ve tekniğiyle, kısa bir aşk macerasının bu acı-tatlı
kaydı aynı zamanda büyüleyici bir özyaşamöyküsel eskiz... acı verici
biçimde dürüst, dokunaklı bir anı. -Publishers Weekly
Hayatta başarılı bir adam bir su aygırı gibi görünebilir, kadınlar
kendilerini ona teslim etmekle kalmazlar, çekiciliklerini hiç
çekinmeden, seve seve ortaya koyarlar. Ancak sokaktayken,
kalabalığın arasına karışmışken kendimi yine tamamıyla su aygırı
gibi hissediyorum.
-Max Frisch