Tılsımı okuyarak Misal Âlemi'ne geçebiliyorum. Fakat her istediğim yere gidemiyorum. Denedim, izin verilmedi. Umudumu kesmedim. Tılsımı ısrarla okudum. Sonunda izin çıktı. Bir ses bana "Misalî bedeninle gidemezsin, bir kuşun bedenine girecek, öyle gideceksin" dedi. Sesi duyuyor fakat sahibini göremiyordum. Dâcin isimli bir kuşun misalî bedenine girdim ve yolculuk başladı. Fakat ne yazık ki gittiğim zaman dilimi Efendimizin yaşadığı zaman değildi. Kendisi beka âlemine gitmişti. Buna çok üzüldüm. Beni tese

Belki hayal meyal hatırlarsın beni. Hazırlık sınıfına girer girmez yıllardır hayallerimi süsleyen o dünya güzeliyle karşılaşmış gibi oldum. Onun canlı misaliydin adeta. Bir anda tüm sesler kesildi. Zaman durdu. Mekân seninle doldu. Önden ikinci sırada oturuyordun. Yanına ilişmek istedim, cesaret edemedim. Şöyle arkalarda bir yere, seni görebileceğim bir sıraya oturdum. Hoca hem konuşuyor hem de tahtaya bir şeyler yazıyordu. Fakat ben ne dersi dinliyor ne de not alıyordum. Ben o sırada seni okuyor, seni

Takip ediliyorum. Peşimdeler. Çetrefil işlere bulaştım. Korkunç hatalar yaptım. Kızdırdım onları. Başım belada. Tehlike büyük! Hayatta kalır mıyım, bilmiyorum. Beni unutacaklarını, kendi halime bırakacaklarını sanmam. Daha önce benzer durumlara şahit oldum. Lügatlerinde af yoktur. Bu kitapta yaşadıklarımı anlattım, geride bir belge bırakmak istiyordum çünkü. Bütün samimiyetimle, hiçbir ayrıntıyı saklamadan ve atlamadan... ... Kahraman ruhlu liseli bir gencin film senaryolarını aratmayacak, serüvenlerle

"Sevgili Mervin! Şimdi hayatta mısın, bilmiyorum. Bu satırları okuyorsan yaşıyorsun demektir. Senden hiç haber alamayışım umudumu azaltıyor. Defterini bırakmakla büyük bir sorumluluk yükledin omuzlarıma. Okuduktan sonra sana olan sevgim hayranlıkla birleşti. Haklısın, bu ibretlerle dolu hayatı herkes bilmeli. Hikâyeni hem yaşıyor hem de anlatıyorsun kitapta. Hayatta dostumdun, bu eserde kahramanım oldun, ömrünün her yılı asra bedel bir kahraman!"

"Bu defter beni sana anlatacak. Hayatıma tanık olmanı istiyorum. Seni tanıdıktan sonra anılarımı yazmaya karar verdim. Güncemdeki notlardan yararlanarak her gece yazdım. Seni düşünerek, sana anlatır gibi. Fakat tamamını yazamadım, zaman yetmedi. Becerebildim mi, bilmiyorum. Bu metnin bir meziyeti varsa o da samimiyetidir. Yazdıklarımın tümü gerçektir. Bu defteri kaldırıp atabilirsin de... Böylece bir hayattan geriye kalan izler de silinmiş olur. Başka nüshası yok çünkü. Fakat ümidim bunları başkalarının da

"Yine okul, sınavlar. Zorunlu birliktelikler... Beni yoruyor bu hayat, bıktırıyor. Ruhumu ezen görevler bunaltıyor beni. Kaçmak, sinmek, saklanmak istiyorum. Bu kadar yükü taşıyamıyorum. Zaman bitirici, çaba emici, yeteneklerimi oyalayıcı bir sürü sorun var önümde. Tanıdıklar, yaşadıklarım, yaptıklarım... Hep daha iyi olmanın umuduyla yaşadım ama bir türlü olamadım. Kendime söz dinletemiyorum bazen. Bunalımlarımın ardı arkası kesilmiyor. Bazen de görünür hiçbir neden yokken içim daralıyor, nefes alamaz ol

"Bana yazardın, okurdum. İçimde konuşur gibiydin. Kalbimle işitirdim. Ruhum yatışırdı. Bıraktın. Unuttun. Yoksun. Sesime ses vermiyorsun. Sensiz geçen gecelerimde sorularım birikti. Kimselere soramıyorum. Hemen aklıma gelenleri söyleyeyim... "Kainat kitabı" diye bir tabir kullanmıştın bir ara. Aklımdan çıkmıyor. Bende kalıcı bir etki bıraktı. Ne demektir bu, nasıl? Bugün yeryüzüne, gökyüzüne, denize bu gözle baktım. Bir kitap okur gibi okumaya çalıştım. Fakat yapamadım. Bu kitap nasıl okunacak? İnsanı da

"Görünmez varlıklarla ilgili sorular sormak istiyorum sana. Bu sorular zihnimin bir köşesinde bekliyordu. Fırsat bulup da kimselere soramadım. Kimi insanlar ‘cin' demek yerine ‘üç harfliler' veya ‘iyi saatte olsunlar' gibi ifadeler kullanıyorlar. Nasıl yaratıklardır bunlar? Cinleri, perileri görmek mümkün mü? İblis ya da şeytan kimdir, necidir? Bana niye düşmanlık ediyor? İnsanı nasıl etkiliyor? Allah niye yarattı ki böyle birini? Ruhu nasıl tanımlarsın? Gerçekten var mı, varsa nasıl bir var oluş bu? K

Sana bir çocuk gözü gerek, her şeye hayretle bakacak. Bir zamanlar çocuktun, görürdün. Büyüdün, kör oldun. Sana bir çocuk dili gerek "Niçin?" diye soracak. Evvel zaman içinde çocuktun, sorardın. Büyüdün, unuttun. Oysa bir çocuk yaşamalı içinde. Sesinde bahar taraveti, papatya gözlerinde merak, kelimelerinde fırından yeni çıkmış taze ekmek kokusu, yumuk ellerini gamzeli yüzüne dayayarak sürekli sormalı. Hayret makamına yüksel de seyret, neler var cihan sergisinde? Gazetelere bedel şu âlemin sayfalarını oku d

"Sorular ruha batmış dikenlerdir demiştin bir konuşmamızda. Gerçekten öyle. Bugüne dek üstünü örterek yaşadım. Ruhumun derin dehlizlerinde bekleyen bir sürü kuruntu aklımı tırmaladı durdu. Kemirgen sorularla koyun koyunaydım. Yanıt aramayı hep erteledim. Yüzleşmekten korktum açıkçası. Yok saydım onları. Tatlı hayatıma sınırlar çizer diye kaygılandım. Fakat yok saymakla yok olmuyorlar. Düşünmemek dindirmiyor içimdeki sızıyı. Yeter artık! Kendimi tanımak, kuruntularımdan arınmak, alın yazımla barışmak, huzur

"Her gece konuşurduk seninle. Kendimi anlatırdım. Sorularıma yanıtlar verirdin. Uzun süredir yazmadın. Merakta bıraktın beni. Sorularım, sorunlarım birikti. Kafede falan arkadaşlarla tartışıyoruz bazen. Söylemiştim sanırım. Son günlerde temel konu peygamber meselesi. İnternette bir şeyler okudum, kafam daha da karıştı. Her yanıt yeni sorular getirdi. Bazılarını söyleyeyim... İnsanlık tarihi boyunca pek çok peygamber gelmiş. Niye öyle? Bir tane yetmez miydi? 'Ne gerek var peygambere, aklımız bize yeter' d

"Düşünen, soran, araştıran arkadaşlarım var. Bazen bir araya geldiğimizde, bazen sanal alemde konuşuyor, tartışıyoruz. Son günlerde insanın yazgısı, evrene gelişi, gidişi gibi şeyleri çok konuşuyoruz. Derin mevzulara daldık, içinden çıkamadık. Üstesinden gelemediğimiz konular hakkında seninle konuşmak istiyorum. Kaderi konuşalım mesela, sırlar üstü büyük sırrı. Herkesin dilinde fakat anlamını bilen pek az. Ben de anlayamıyorum. Kaderle irade arasındaki ilişkiyi çözemedim mesela. Bana çelişki var gibi g

"Bir yolcu gibi hissediyorum kendimi. Durdurulması imkansız bir yolculuk. Neler çıkacak karşıma, bilmek istiyorum... Bedenden ayrı bir tarafım varsa o nereye gidecek? Bir diriliş söz konusuysa bu nasıl olacak? Bunların akla uygun bir açıklaması var mı? Bak ne geldi aklıma... Yeryüzünde binlerce yıldır insanlar var. Milyarlarcası ölüp gittiler. Şimdikiler de ölecekler. Bu insanların kemikleri bile toz olup savruldu. Kimini bakteriler çürüttü, kimi yandı kül oldu. Bu kadar insan nasıl dirilecek? Nasıl yeniden

Zeki bir genç kız... Edebiyata meraklı... Felsefeye ilgisi var... Kitapları seviyor... Kendisi de yazılar yazıyor... Sanal ortamda gizemli bir yazarla tanışıyor bir gün... Enteresan bir adam bu... Yüzünü hiç görmediği bu yazarla güçlü bir bağ kuruluyor aralarında... Hayata dair her konuda konuşuyorlar... Zamanla konular derinleşiyor, ilginçleşiyor... Birlikte gerçeği arayış yolculuğuna çıkan iki insanın sıra dışı macerası bu... "Kimim ben, nereden geldim, hayatın anlamı ne?" gibi sorular sormaya başladın

"İnsanı makine sanıyorlar. Bozuldu, hadi tamir edelim. İnsanım ben, insan! Hayallerim, duygularım var. Hem, anılara da saygı gösterilmeli. Saygı, evet. Bu defterde insan var. İnsanlar var... İnsan, katmanlardan oluşur. Hep kendinle yaşarsın ama kendini hiçbir zaman tamamen tanıyamazsın. Bir tek benin içinde nice benler vardır. Bir de hatıralar... Hayat parçaları... Yaşamdan süzülmüş damlalar... Kaynaktan haber veren sızıntılar... Bilinmez bir yerlerden geliyorlar... Yazılmış ya da yazdırılmış." Kelime

Bu kitapta bastığı yeri titreten devlerin, kan grubu ayırt etmeyen vampirlerin, kollarını kaldırıp gözlerini belerterek yürüyen zombilerin, oraya buraya uçuşan hayaletlerin, alev saçan ejderhaların, kısacası "Tu destur!" dediğin bütün o öcülü böcülü mevzuların gerçek öyküsünü okuyacaksın... Ayrıca kimlerin kara büyü yaptığını, tarihte adı geçen vampirsavarların vampirleri nasıl savdığını, cadılığın sadece fettanlık alameti olmadığını göreceksin. Masallarda, efsanelerde, mitolojide, dizilerde, filmlerde ad

"Yapamazsın" dediler. "Daha gençsin, hayatı tanımıyorsun" dediler. "Başkaları denedi, olmadı" dediler. Fakat o inanmıştı bir kere. "Engeller aşılmak içindir!" diyordu. Denemek ve başarmak istiyordu. "Başaramazsam denedim, olmadı" derim diyordu. İleriki yıllarda "Ah, niye denemedim ki!" demek istemiyordu. Kararlıydı. Bu duygularla sarıldı kaleme. "Her insan bir kitap ve okunmayı bekliyor!" diye çıktı yola. İnsanların gizli dünyalarını keşfetti. İlginç serüvenlerle karşılaştı. Yazdı ve başardı.

Filozofların ilginç hayatlarını ve temel felsefe bilgilerini hiç sıkılmadan keyifle okuyacağın bir felsefe kitabı mı arıyorsun? "Bilgileri güvenilir kaynaklara dayansın ama hafiften de matrak olsun" mu diyorsun?  Tamam işte, elinde tutuyorsun... Felsefenin özünü, özetini, temelini anlatıyor bu kitap...  İnsanoğlunun iki bin beş yüz yıllık düşünce serüvenini okuyacaksın bir öykü tadında. Bu kitaba "kısa bir felsefe tarihi" de diyebilirsin... Filozofları tanıtıyor tarih sırasına göre, yaşa

"Şimdi yaklaş!" dedi. Yaklaştım. Elini kalbimin üstüne koydu. "Gözlerini kapat!" Kapattım. Ne yaptı, ne okudu, bilmiyorum. Kalbimde bir hafifleme hissettim. Tatlı bir huzur sarmıştı ruhumu. Biraz daha bekledikten sonra gözlerimi açtım. O yoktu. Sırrolmuştu! Hadi bırak, aklının kapıları gıcırdayarak ardına kadar açılsın. Çünkü hep merak ettiğin o gizemli mevzuların sırrı, bu kitabın içindeki gıcırtılarda saklı... Şimdi, kitabın kapağını aç, sayfaları çevir ve sarmaşıklarla çevrili eski bir evin b

Ben yıldız yoklardım karanlıkta, incir ağaçları gülümserdi. Zaman, kim bilir ne zamandı... Hatta belki çocuktum. Susardım, sessizliğim şiirdi... Sen öyle uzaktan, acıta acıta bakardın bana. Gözlerin kömür kömürdü. Elimdeki gergefe gül işlerdim ben. Çünkü sevginin yaşı o zamanlar bir ömürdü. Zaman, kim bilir ne zamandı, hayat bahardı, hatta belki çocuktum. ... Sıcacık, hayat dolu gençlik öyküleri... Çilek kokulu yılların ve sevimli hayatların kitabı... çok dehşet, güzel, keyifli ve sürükleyici bir kita